{Zamykając oczami matka wpatruje się w ciemności. Jej umysł jest pełen marzeń o jej dzieciach. Ona marzy, by działać lepiej, by ich utrzymać szczęściem.
- W nocy
- czuje wolność
Seny te są ciekawe, bo dają jej moc na nowy dzień.
Zwierzgniety księżyc, historie mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu czarnej
W głębi mroku, gdzie gwiazdy znikają i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się magia starożytnych szamanów.
Światło łamie się na płytkiej _obietnicy_ nieba, a szept wiatru roznosi tajemnice.
Wtym_ ciemności,
w świetle pełnej księżyca, odkrywamy ją raz jeszcze
W mgielu nocy, kiedy światło pełni księżyca, nasza dusza uchyla.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę zamgławiają w powietrzu.
Wtedy|To jest moment, kiedy zostajemy wyjawić.
Pola w naszych uczuciami.
To czas, kiedy literatura wzmagają w duchach.
W blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
Matka w półmroku, pełna mocy słonecznej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, głębokie, przenikają mrok, odbijając szepty starożytnych tajemnic. W jej złoty włosach tkwią wiry energii, pulsowanie na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest strażnikiem, pełna mocy, która może zarówno leczyć.
Jej uśmiech, tajemniczy, to obietnica siły, a jej spojrzenie lękliwe - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem pokornego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją silną energią.
Oto niektóre z jej potęg:
- wizje
- modlitwa
- moc
Moje mama - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej domku. Słońce zamarło za horyzontem, a księżyc świecił jasnym świtem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w Gorące mamuśki głąb ciemnego świata, jej oczy mrugały jak gwiazdy.
- Wyglądała jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna magicznego światła
- przez jej długie czarne włosy leciały
jak czarno-srebrny tuman